Вода весело плескалась в родной
морской стихии. Но однажды ей взбрела в голову шальная мысль добраться до
самого неба.
Она обратилась за помощью к
огню. Своим обжигающим пламенем он превратил воду в мельчайшие капельки теплого
пара, которые оказались гораздо легче воздуха.
Пар тотчас устремился вверх,
поднимаясь в самые высокие и холодные слои воздуха.
Оказавшись в заоблачной выси,
капельки пара окоченели так, что у них зуб на зуб не попадал от холода. Чтобы
как-то согреться, они теснее прижались друг к другу, но, став намного тяжелее
воздуха, тут же попадали на землю в виде обычного дождя.
Заболев тщеславием, вода
вознеслась к небу, но была изгнана оттуда. Жаждущая земля поглотила дождь до
единой капли. И воде еще долго пришлось отбывать наказание в почве, прежде чем
она смогла возвратиться в морские просторы.
Ջուրը
Ջուրն անհոգ ծփում էր ծովային հարազատ տարերքում: Բայց մի անգամ հանկարծ նա մտածեց երկինք բարձրանալու մասին :
Նա օգնության դիմեց կրակից, որն իր բոցով ջուրը վերածեց
տաք գոլորշու մասնիկների: Կաթիլները անմիջապես ձգվեցին դեպի վեր` հասնելով մինչև օդի ամենավերին ու սառը շերտերը: Հայտնվելով ամպերի վերին շերտերում, գոլորշու հատիկներն անմիջապես սառեցին, և որպեսզի տաքանան, իրար պինդ գրկեցին, օդից ծանրացան, դարձան անձրև և ցած թափվեցին:
Փառասեր ջուրը, ճիշտ է, բարձրացավ երկինք, բայց շատ շուտ անձրև այնտեղից թափվեց: Չորացած հողն անմիջապես քաշեց անձրևը` մինչև վերջին կաթիլը: Ջուրն ստիպված էր հողի ընդերքում կրել փառասիրության պատիժը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий