Հավատարիմ ընկեր – Верный друг

Чтобы не чувствовать себя одинокими, муж и жена приобрели щенка немецкой овчарки. Они любили его и заботились о нем, как о собственном сыне. Щенок вырос и превратился в большого, красивого, умного пса и не раз спасал хозяйское имущество от воров, был верным, преданным, любил и защищал своих хозяев.

Через семь лет после того, как супруги взяли собаку, у них родился долгожданный ребенок. Муж с женой были счастливы, малыш занимал почти все их время, а псу не доставалось почти ни капли внимания. Собака почувствовала себя ненужной и стала ревновать ребенка к хозяевам. Как-то раз родители оставили спящего сына в доме, а сами на террасе занимались приготовлениями к барбекю. Когда они пошли проведать ребенка, из детской вышел пес. Его пасть была окровавленной, и он довольно вилял хвостом. Отец ребенка предположил самое худшее, схватил оружие и тут же убил собаку. Затем вбежал в детскую и на полу, у колыбели сына, увидел огромную обезглавленную змею.

Որպեսզի իրենց չզգան միայնակ, կինն  ու ամուսինը ձեռք բերեցին գերմանական Ավչարկա: Նրանք սիրեցին ու հոգ տարան նրա մասին, այնպես ինչպես իրենց հարազատ որդուն: Շունը մեծացավ և դարձավ, մեծ, գեղեցիկ, խելացի շան, և մեկ անգամ է չէ, որ փրկել է տերերին ավազակներից, եղել է հավատարիմ, և սիրել և պաշտպանել է իր տերերին:

Վարչապետի այցը մեր դպրոց

Այսօր, դեկտեմբերի 7-ին,  Մխիթար Սեբաստացի  կրթահամալիր այցելեց ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը: Վարչապետը սկզբում այցելեց մեդիա կենտրոն, այնուհետև գնաց Գեղարվեստի ավագ դպրոց: Վարչապետը շրջեց դպրոցով, այնուհետև գնաց Մայր դպրոց, որտեղ մասնակցեց առավոտյան պարապմունքին:

Осеню

Ավետիք Իսահակյան Փողոց

Տես այստեղ

Աշուն

Կրկին ու կրկին ասֆալտները զարդարվել էին չոր տերևներով: Գեղեցիկ էր շատ: Երբեմն սկսում էի ծիծաղել ամեն ինչի վրա:
Մի անգամ դուրս էի եկել տնից, այն մտքով, որ անձրև կգա քայլելու ընթացքում, և ես կվայելեմ անձրևը և անձրևը  կթրջի մազերս, կփչանա սանրվածքս:Շատ գեղեցիկ էր շուրջ բոլորս, տերևները քամու հետ ուղեկցում էին ինձ:Այդ օրը այդպես էլ անձրև չեկավ, բայց ես տերևների ուղեկցությամբ շատ գեղեցիկ օր անցկացրեցի:

Մկանային Հյուսվածք

http://www.slideshare.net/mkrtchyanmilushik/mkanayin-hyusvac

Mkhitar Sebastatsi

Mkhitar Sebastatsi was born in 1676 in Sebastia. His real name was Manuk, but when he became a clergyman, he got a new name Mkhitar. He got his primary education in the Monastery Nshan.

When he was a young student he liked to ask questions, think logically and analyze. Little Mkhitar wanted to get a good education and for that purpose he came to Echmiatsin on foot. Even in Echmiatsin there were no good educated clergymen and he couldn’t find what he wanted. The clergymen in Echmiatsin treated Mkhitar as a servant, not a student.

 Soon Mkhitar understood that he couldn’t have a good future in Echmiatsin and ran away to the Sevan Monastery, but the Sevan Monastery and its clergymen were in no way different from those in Echmiatsin.

 Mkhitar left Sevan for Syria hoping to get light for his knowledge striving soul. There he made friends with the best clergymen who advised him to work as a catholic preacher but Mkhitar expressed his wish first to be ordained a priest. His wish was realized in his birthplace in Sebastia in the St Nshan Monastery in 1696.

In 1701 Mkhitar realized his longed for dream by organizing a religious congregation in Polis, Turkey. There were 10 members in it.

In 1706 Mkhitar had to move to Italy with his adherents. The Pope of Rome granted the Mkhitarean Congregation a small island near Venice, St.Lazar. Thanks to to Mkhitar Sebastatsi St Lazar became an Armenian spiritual and cultural centre in Europe. 

Մխիթար Սեբաստացին ծնվել է 1676-ին  Սեբաստիայում: Նրա իսկական անունը եղել է Մանուկ, բայց երբ նա դարձավ հեգևորական, նա ստացավ նոր անուն՝ Մխիթար: Նա իր  սկզբնական կրթությունը ստացավ Նշան վանքում: Երբ նա փոքրահասակ սովորող էր,սիրում էր հարցել տալ, մտածել տրամաբանորեն և վերլուծել : Փոքր Մխիթարը ցանկանում էր ունենալ լավ կրթություն և այդ նպատակով, նա ոտքով գնաց Էջմիածին: Նույնիսկ Էջմիածնում, չկար լավ կրթված հոգևորական և նա չկարողացավ գտնել ինչ ուզում էր:

Հոգևորականները Էջմիածնում Մխիթարին Աշխատեցնում էին ստրուկի պես  : Շուտով Մխիթարը հասկացավ, որ նա չի կարող ունենալ լավ ապագա Էջմիածնում, և փախչեց  Սևանի վանք բայց Սևանի վանքի հոգևորկաները բոլորովին չէին տարբերվում Էջմիածնի հոգևորականերից: Մխիթարը Սևանից մեկնեց, Սիրիայի իր գիտելիք ձգտող հոգու համար: Այնտեղ նա ընկերացավ ամենալավ հոգևորակաների հետ, ովքեր խորհուրդ տվեց նրան աշխատել կաթոլիկ եկեղեցու քարոզիչ  բայց  Մխիթարը արտահայտեց  իր ցանկությունը առաջին հերթին ձեռնադրվել քահանա:  նրա ցանկությունը իրականացավ իր՝ ծննդավայրում Սեբաստիայում 1696թ.-ին Սուրբ Նշան վանքում: 1701 թվականին Մխիթարը իրականացրեց իր երկված սպասված եերազանքը իրականացնելով կրոնական միաբանություն թուրքիաի Պոլիս քաղաքում: Կային տաս անդամներ նրանում:

Леонардо да Винчи ЩЕГОЛ

Держа червячка в клюве, щегол подлетел к своему гнезду, но птенцов внутри не оказалось. Пока он был на охоте, злоумышленники выкрали их.

Крича и плача, щегол принялся искать пропавших птенцов. Весь лес огласился его жалобными стонами и призывами, но никакого ответа не последовало.

На следующее утро несчастному родителю повстречался зяблик, который поведал, что еще вчера видел щеглят в одном крестьянском доме.

Вне себя от радости щегол полетел во весь дух к селению и вскоре оказался у того дома, на который указал добрый зяблик.

Щегол сел на конек крыши, огляделся, но никого не увидел. Он слетел на гумно - и там ни души. Когда же бедный отец поднял голову кверху, он заметил клетку, висевшую снаружи у окна. В ней сидели его щеглята-пленники. Щегол ринулся к ним.

Завидев отца, птенцы принялись хором жалобно щебетать, умоляя поскорее вызволить их из неволи. Орудуя лапками и клювом, щегол предпринял отчаянные усилия, чтобы раздвинуть железные прутья клетки. Но все его старания оказались тщетны. Тогда, громко заплакав, он улетел прочь.

На следующий день обезумевший от горя щегол вновь появился у клетки, где томились несчастные щеглята. Он долго смотрел на них с нежностью, а потом тихонько клюнул каждого птенца в разинутый рот.

Родитель принес в клюве ядовитую травку, и все щеглята разом протянули лапки...

- Лучше умереть, чем маяться в неволе,- горестно промолвил гордый щегол и улетел в лес.

ԿԱՐՄՐԱԿԱՏԱՐ

Որդը կտուցն առած` կարմրակատարը թևեց դեպի բույնը, բայց ձագերն այնտեղ չէին: Մինչ ինքը որսի էր ելել` չարամիտ մարդիկ տարել էին ձագերին: Վայնասուն դնելով` կարմրակատարն սկսեց փնտրել անհետացած թռչուններին: Անտառով մեկ տարածվել էին նրա ողբն ու կականը, բայց պատասխան չկար ու չկար:

Մյուս օրն առավոտյան դժբախտ ծնողին հանդիպեց սերինոսը և հայտնեց, որ դեռ երեկ նրա ձագուկներին տեսել է մի գյուղացու տան մոտ: Ուրախությունից իրեն կորցրած կարմրակատարը ինչքան ուժ ուներ` թռավ դեպի գյուղ և շուտով հայտնվեց այն տան մոտ, որի մասին ասել էր բարի սերինոսը:

Կարմրակատարը տեսավ մարագի լուսամուտի դրսի կողմից կախված վանդակը: Նրա մեջ կծկվել էին իր գերված ձագուկները: Կարմրակատարը սրտապատառ նետվեց դեպի վանդակը: Հորը ճանաչելով` ճտերը սկսեցին աղեկտուր ծլվլալ` աղերսելով ինչքան հնարավոր է շուտ ազատել իրենց գերությունից: Գործի դնելով ճանկերն ու կտուցը` կարմրակատարն սկսեց հուսահատ ջանալ երկաթյա վանդակաճաղերը բացելու համար: Բայց նրա բոլոր ճիգերն ապարդյուն անցան:

Հաջորդ օրը վշտից ու կարոտից խենթահար կարմրակատարը նորից երևաց վանդակի մոտ, ուր տառապում էին տարաբախտ ձագուկները: Կաթոգին հայացքով նա երկար-երկար զննեց ձագուկներին, ապա կտուցը հերթով մտցրեց նրանց լայնաբաց բերանները:

Ծնողը կտուցով թունավոր խոտ էր բերել, և քիչ անց բոլոր կարմրակատարիկները ոտքերը ձգեցին…

- Լավ է մեռնել, քան տապակվել գերության մեջ,- դառնակսկիծ մրմնջաց հպարտ թռչունը և թևին տալով թռավ դեպի անտառ: