Ճպուռն ու մրջյունը Стрекоза и Муравей

Թռի-վռի
Մի ճպուռ,
Ողջ ամառը
Շուռ ու մուռ,
Երգեց, ճռռաց.
Ճռճռաց:
Մին էլ, ըհը՜,
Ձմեռը,
Փռեց իրա
Թևերը.
Բացեց գորգը
Սպիտակ,
Դաշտերն առավ
Ձյունի տակ:
Անցան պայծառ օրերը,
Էլ ո՞ րն ասեմ,
Էլ ո՞ րը,
Երբ ամեն մի
Թփի տակ
Թե սեղան կար,
Թե օթյակ:
Եկան օրեր
Ցրտաշունչ,
Ճպուռն ընկավ
Լուռ ու մունջ.
Քաղցած փորին
Էլ ի՜նչ երգ,
Ցուրտը տարավ
Ոտ ու ձեռք:
Զընգր-զընգր
Դողալով,
Ծանր-ծանր
Սողալով
Նա մրջյունին
Ասում էր.
- Գլխիդ մատաղ,
Սանամե՛ր,
Մի ճա՛ր արա
Շունչ առնեմ,
Ցրտից, սովից
Չմեռնեմ:
Կերակրի՛,
Տաքացրու՛,
Մինչև գարուն
Ապրեցրու:
- Ի՜նչ խաբար է,
Սանիկս,
Զարմանում եմ,
Ջանիկս,
Չաշխատեցի՞ր
Ամառը,
Ասա՛, ինչ էր
Պատճառը:
- Էդպես բանի,
Սանամե՛ր,
Էլ ժամանակ
Ո՞ վ ուներ.
Էն խոտերում
Բուրավետ
Երգում էինք
Մերոնց հետ…
- Ուրեմն դու՞ …
- Այո՛, ես
Ողջ ամառը
Դեն ու դես
Երգում էի
Մշտապես:
- Երգո՞ւ մ էիր…
Շատ բարի,
Այժմ էլ բռնի
Վեր-վերի,
Քամին ծափ տա,
Դու պարի՛:

Стрекоза и Муравей

Попрыгунья Стрекоза
Лето красное пропела;
     Оглянуться не успела,
     Как зима катит в глаза.
     Помертвело чисто поле;
     Нет уж дней тех светлых боле,
     Как под каждым ей листком
     Был готов и стол, и дом.
     Все прошло: с зимой холодной
     Нужда, голод настает;
     Стрекоза уж не поет:
     И кому же в ум пойдет
     На желудок петь голодный!
     Злой тоской удручена,
     К Муравью ползет она:
     «Не оставь меня, кум милый!
     Дай ты мне собраться с силой
     И до вешних только дней
     Прокорми и обогрей!» —
     «Кумушка, мне странно это:
     Да работала ль ты в лето?» —
     Говорит ей Муравей.
     «До того ль, голубчик, было?
     В мягких муравах у нас
     Песни, резвость всякий час,
     Так, что голову вскружило». —
     «А, так ты...» — «Я без души
     Лето целое все пела». —
     «Ты все пела? это дело:
     Так поди же, попляши!»